همه چیز درباره Suture Anchor، ابزار تخصصی در جراحی‌های ترمیمی

 Suture Anchor یا "لنگر بخیه" یکی از ابزارهای کلیدی در جراحی‌های ارتوپدی و ترمیمی است که برای اتصال تاندون‌ها یا رباط‌ها به استخوان استفاده می‌شود. این ابزارها در دو نوع اصلی جذبی و غیرجذبی تولید می‌شوند که هر یک ویژگی‌ها، مزایا و معایب خاص خود را دارند. در این مطلب، به بررسی کامل انواع Suture Anchor و کاربردهای آن‌ها می‌پردازیم.

Absorbale suture anchor  (جذبی)

این نوع از مواد زیست‌تجزیه‌پذیر مانند پلی‌لاکتیک اسید (PLA) یا پلی‌گلیکولیک اسید (PGA) ساخته شده و به مرور زمان در بدن جذب می‌شوند.

ویژگی‌ها و مزایا:

• ساخته شده از مواد زیست‌سازگار که به تدریج جذب بدن می‌شوند.
• کاهش خطر التهاب یا واکنش بلندمدت.
• عدم نیاز به جراحی دوم برای برداشتن.

کاربردها:

• مناسب برای جراحی‌هایی که نیاز به پشتیبانی موقت دارند، مانند ترمیم رباط‌ها و تاندون‌ها.

معایب:

• استحکام مکانیکی اولیه ممکن است کمتر از نوع غیرجذبی باشد.
• مدت زمان جذب ممکن است بسته به شرایط بیمار متفاوت باشد.

 Non-Absorbale suture anchor  (غیر جذبی)

این نوع از مواد مقاوم مانند تیتانیوم یا  PEEK ساخته شده و به طور دائمی در بدن باقی می‌مانند.

انواع:

Titanium suture anchor

• ویژگی‌ها: ساخته شده از آلیاژهای تیتانیوم، بسیار مقاوم و زیست‌سازگار.
•  مزایا: استحکام بالا، پایداری طولانی‌مدت و قابل مشاهده در تصاویر رادیولوژی.
• معایب: احتمال تحریک مکانیکی و نیاز به جراحی دوم در صورت بروز مشکل.
• کاربردها: مناسب برای جراحی‌های پرتنش مانند بازسازی روتاتور کاف و ترمیم آسیب‌های شانه یا زانو.

Peek Suture Anchors (Polyether Ether Ketone)

• ویژگی‌ها: از ماده‌ای پلیمری و زیست‌سازگار ساخته شده که سبک و شفاف به رادیولوژی است.
• مزایا: سایش کمتر، شفافیت در تصاویر CT و MRI، و طول عمر بالا.
• معایب: استحکام کمتر نسبت به تیتانیوم و هزینه بالاتر.
• کاربردها: مناسب برای جراحی‌هایی که نیاز به شفافیت در تصویربرداری دارند.

مقایسه کلی Suture Anchors، جذبی در برابر غیرجذبی: